Rozległy skandal wokół Jeffreya Epsteina, Ghislaine Maxwell i ich siatki szantażystów od dawna jest przedstawiany jako mętna teoria spiskowa. Jednak ta obszerna oś czasu i kompilacja dokumentów dowodzi, iż prawdziwa historia nie jest spekulatywna, ale już ustalona w publicznie dostępnych dokumentach – i iż jej implikacje są znacznie poważniejsze, niż się powszechnie uważa.
Sednem sprawy, według autora, jest rzekoma tajna izraelska operacja, która wykorzystywała sieć Epsteina do seksualnego wykorzystywania, handlu i szantażowania nieletnich dziewcząt – głównie obywateli amerykańskich – w celu skompromitowania amerykańskich elit i polityków.
- Artykuł twierdzi, iż Jeffrey Epstein i Ghislaine Maxwell prowadzili sponsorowaną przez państwo operację szantażu w imieniu izraelskiego Mossadu, wymierzoną w amerykańskich polityków poprzez seksualne wykorzystywanie nieletnich amerykańskich dziewcząt – operację, którą autor opisuje jako bardziej bezczelną i szkodliwą niż atak na Pearl Harbor.
- Powołując się na publiczne źródła – artykuły prasowe, akta sądowe, dzienniki podróży i oświadczenia kluczowych postaci – autor przedstawia tezę, iż powiązania operacji Epsteina z izraelskim wywiadem są już częścią oficjalnych zapisów, a nie spekulacjami.
- Oskarżenia Zachodu o współudział w milczeniu: Autor potępia amerykańskie i zachodnie instytucje – zwłaszcza CIA, FBI i media – za rzekome ignorowanie lub tłumienie skandalu z powodu obaw przed etykietką antysemickiego, twierdząc, iż to milczenie umożliwiło systemowy wyzysk i zdradę amerykańskiej opinii publicznej.
- Podkreślenie moralnej i politycznej hipokryzji: Artykuł krytykuje to, co postrzega jako wyjątkowo nieproporcjonalną wrażliwość narodów zachodnich na żydowską tożsamość i Izrael, argumentując, iż podobne zachowanie jakiejkolwiek innej grupy etnicznej lub narodowej doprowadziłoby do czystek politycznych, oburzenia i zdecydowanych działań.
Kalendarium Epsteina i Izraela: otwarta i zamknięta sprawa?
Utwór jest wynikiem wyczerpujących badań osobistych, przekopywania archiwów i kompilacji źródeł.
To, co się wyłania, jak twierdzi autor, nie jest teoretyczną siecią mrocznych spisków, ale bardzo widoczną, dobrze udokumentowaną operacją, która wskazuje na bezpośrednie powiązania Epsteina i Maxwella z izraelskim wywiadem, a konkretnie z Mossadem.
Od oświadczeń samego Epsteina dla ofiar na temat jego powiązań z Mossadem, po państwowy pogrzeb ojca Ghislaine, Roberta Maxwella w Izraelu – w którym uczestniczyło sześciu byłych szefów Mossadu – powiązania są jasne.
Co więcej, były premier Izraela Ehud Barak podobno odwiedził Epsteina ponad 30 razy po jego skazaniu za handel seksualny, a choćby zakradł się przez drzwi frontowe z zakrytą twarzą.
Wniosek wyciągnięty z tego jest taki, iż Epstein nie był odizolowanym drapieżnikiem, ale kluczowym agentem w schemacie szantażu zagranicznego wywiadu – ataku na amerykańskie dzieci w czasie pokoju, bardziej bezczelnym, zdaniem autora, niż Pearl Harbor.
Tym, co czyni tę operację wyjątkowo skuteczną, nie jest jej tajność, ale bezwstydność i niechęć mediów, elit politycznych czy agencji wywiadowczych do konfrontacji z nią ze względu na wrażliwość otaczającą
Izrael i amerykańską politykę tożsamości żydowskiej.
Artykuł krytykuje niepowodzenie instytucji takich jak CIA, FBI, a choćby Watykan w interweniowaniu lub ujawnianiu operacji.
W przeciwieństwie do tego, jak inne grupy etniczne lub zagraniczne byłyby traktowane za porównywalne naruszenia, autor argumentuje, iż sprawa Epsteina jest chroniona przez rodzaj kulturowego tabu wokół krytykowania Żydów lub Izraela.
Są choćby do stwierdzenia, iż amerykańska obsesja kulturowa na punkcie żydowskich ofiar – zjawisko po II wojnie światowej – uczyniła Stany Zjednoczone niezdolnymi do obrony własnych obywateli, gdy sprawcami są aktorzy izraelscy lub żydowscy.
Ta porażka, zdaniem autora, nie jest tylko polityczna, ale i cywilizacyjna.
Domniemany handel ponad 1000 nieletnich dziewcząt, niektóre w wieku zaledwie 11 lat, w celu wykorzystania ich w programach kompromatu, powinien być czerwoną linią.
A jednak, jak mówi, sprawa została zamieciona pod dywan przez skompromitowane media, społeczność wywiadowczą i klasę polityczną.
Na zakończenie artykułu stwierdza się, iż dowody, które już są w domenie publicznej, są tak przytłaczające, iż niedowierzanie nie może być już dłużej usprawiedliwiane jako sceptycyzm – stało się ono współudziałem.
Autor przekonuje, iż teraz potrzebne jest nie więcej spekulacji czy uprzejme unikanie, ale publiczna konfrontacja z faktami i pociągnięcie do odpowiedzialności za jedną z najbardziej moralnie skandalicznych operacji, jakie kiedykolwiek tolerowała zachodnia demokracja.
Dostosuj swój pokrętło apokalipsy do preparedness.news, aby uzyskać aktualizacje prawdziwych wiadomości o przetrwaniu podżegających do wojny dziwaków i zboczeńców, którzy jakimś cudem unikają oskarżenia za swoją przestępczą działalność.
Przetlumaczono przez translator Google
zrodlo: https://www.naturalnews.com/
