Jak na każdej randce w ciemno, spotkania z obiektami międzygwiezdnymi mogą skutkować zerwaniem umowy w wyniku nienegocjowalnego zachowania. W nowym wywiadzie z Gadim Schwartzem dla NBC News (dostępnym tutaj) podzieliłem siedem anomalii trzeciego obiektu międzygwiezdnego 3I/ATLAS na dwie klasy: te, które mogą zostać złagodzone dzięki nadchodzących danych i te, które na zawsze pozostaną zagadkowe. Oto one:

Anomalie, które można złagodzić lub wyjaśnić dzięki nadchodzących danych:

1. Rozmiar: Średnica 3I/ATLAS jest większa niż 5 kilometrów, co sprawia, iż jej minimalna masa wynosi 33 miliardy ton, czyli od tysiąca do miliona więcej niż masa drugiego i pierwszego obiektu międzygwiezdnego (wyznaczona tutaj).

2. Dżet: Zdjęcie z Hubble'a z 3I/ATLAS pokazało wysunięty do przodu dżet rozproszonego światła słonecznego – 10 razy dłuższy niż szeroki, skierowany w stronę Słońca (jak omówiono tutaj). Słaby ogon pojawił się dopiero pod koniec sierpnia (o czym informowaliśmy tutaj).

3. Nietypowy skład chemiczny: pióropusz gazu wokół 3I/ATLAS wykazał znacznie więcej niklu niż żelaza (o czym pisaliśmy tutaj i tutaj), podobnie jak w przemysłowych stopach niklu. W przeciwieństwie do komet Układu Słonecznego, pióropusz zawierał głównie dwutlenek węgla, a nie wodę (o czym pisaliśmy tutaj i tutaj).

4. Polaryzacja: światło z 3I/ATLAS wykazało ekstremalnie ujemną polaryzację (jak opisano tutaj).

Anomalia, które na zawsze pozostaną zagadką:

5. Trajektoria 3I/ATLAS jest wyrównana z płaszczyzną ekliptyki planet krążących wokół Słońca z dokładnością do 5 stopni (0,2% prawdopodobieństwa), jak omówiono tutaj.

6. Czas przylotu 3I/ATLAS został zoptymalizowany tak, aby przeleciał w pobliżu Marsa, Wenus i Jowisza (0,005% prawdopodobieństwa), jak omówiono tutaj.

7. Kierunek przylotu 3I/ATLAS jest wyrównany z dokładnością do 9 stopni z napisem "Wow! Sygnał" z 15 sierpnia 1977 r. (0,6% prawdopodobieństwa), jak omówiono tutaj.

Dogmatycy, którzy upierają się, iż 3I/ATLAS jest kometą pochodzenia naturalnego, muszą zostać pociągnięci do odpowiedzialności za wyjaśnienie wszystkich tych anomalii jako rezultatu prawdopodobnych procesów naturalnych. Istnienie drugiej kategorii trwałych anomalii implikuje, iż nigdy nie zaklasyfikuję 3I/ATLAS niżej niż 2 w skali Loeba (która została zdefiniowana tutaj i skwantyfikowana tutaj).

Musimy pamiętać o historii konia trojańskiego, gdzie niewinnie wyglądająca wizyta przyniosła egzystencjalne zagrożenie dla miasta Troja. W swoim słynnym założeniu Blaise Pascal argumentował, iż musimy poważnie traktować Boga, choćby jeżeli wierzymy, iż prawdopodobieństwo jego istnienia jest niewielkie, ponieważ implikacje tego pojęcia są ogromne. To samo twierdzę w odniesieniu do technologicznego pochodzenia anomalnych obiektów międzygwiezdnych, takich jak 1I/'Oumuamua czy 3I/ATLAS. Napotkanie międzygwiezdnego artefaktu może stanowić wydarzenie typu łabędź, z niskim prawdopodobieństwem a priori, ale poważnymi konsekwencjami. Organizacja międzynarodowa musi wziąć pod uwagę taką możliwość, o czym nowa biała księga zaleciła Organizacji Narodów Zjednoczonych.

Światło słoneczne deponuje gigawaty mocy na powierzchni 3I/ATLAS, gdy zbliża się ona do odległości co najmniej 202 milionów kilometrów od Słońca 29 października 2025 roku. jeżeli 3I/ATLAS jest naturalną kometą, może niedługo wybuchnąć w wyniku rozbłysku lub rozpaść się na lodowe fragmenty. Alternatywnie, jeżeli jest to technologia – może manewrować, aby skorzystać z asysty grawitacyjnej Słońca lub wypuścić sondy, które mogą przechwycić Ziemię lub inne planety ze względu na jej orbitę wsteczną – przeciwną w kierunku ruchu planet wokół Słońca. W ciągu najbliższych miesięcy powinniśmy obserwować 3I/ATLAS dzięki radioteleskopów, aby sprawdzić, czy bliskie zbieżności kierunku jego nadejścia z "Wow! Sygnał" był fałszywy.

Miejmy nadzieję, iż w najbliższych dniach dowiemy się znacznie więcej o 3I/ATLAS. Dzisiaj, 3 października, sonda 3I/ATLAS przejdzie w najbliższej odległości 29 milionów kilometrów od Marsa. W dniach 1-7 października 2025 r. sondy Mars Reconnaissance Orbiter oraz sondy Mars Express i ExoMars będą obserwować 3I/ATLAS. Orbitery Marsa wykonają zdjęcia 3I/ATLAS i użyją swoich spektrografów do określenia składu otaczającego ją gazu.

"Obraz jest wart tysiąca słów." Zdjęcie o najwyższej rozdzielczości do tej pory (dostępne tutaj) zostało uzyskane przez Kosmiczny Teleskop Hubble'a 21 lipca 2025 roku, gdy 3I/ATLAS znajdował się w odległości 570 milionów kilometrów od teleskopu. Zdjęcie zostało wykonane przez kamerę, która znajduje się 20 razy dalej niż największe zbliżenie 3I/ATLAS do orbiterów Marsa. W rezultacie, kamera HiRISE na pokładzie Mars Reconnaissance Orbiter uzyska obrazy o znacznie lepszej rozdzielczości przestrzennej wynoszącej 30 kilometrów na piksel. Najjaśniejszy piksel na zdjęciu HiRISE mierzyłby powierzchnię 3I/ATLAS, a tym samym jego średnicę. W niedawnym artykule (dostępnym tutaj) wywnioskowałem, iż średnica 3I/ATLAS jest większa niż 5 kilometrów – szerokość wyspy Manhattan. Pierwszy rozpoznany obiekt międzygwiezdny, 1I/'Oumuamua, miał kształt naleśnika i średnicę 0,1 kilometra – wielkość boiska do piłki nożnej (jak omówiono tutaj). Dlaczego trzeci obiekt międzygwiezdny jest milion razy masywniejszy od pierwszego? Obraz HiRISE może pogłębić lub osłabić tę rozbieżność. Jak powiedziałem Gadiemu pod koniec mojego wywiadu, natura może być bardziej pomysłowa niż scenarzyści w Hollywood.

Nie powinniśmy oceniać natury 3I/ATLAS na podstawie substancji chemicznych wyparowanych z jego powierzchni, z tego samego powodu, dla którego nie powinniśmy "oceniać książki po okładce". W październiku 2023 roku trudno będzie obserwować 3I/ATLAS z Ziemi ze względu na jego bliskość do Słońca na naszym niebie. Kiedy patrzysz na Słońce w nadchodzących tygodniach, pamiętaj, iż 3I/ATLAS przechodzi za nim. jeżeli 3I/ATLAS będzie manewrować w kierunku Ziemi, gdy pojawi się ponownie po drugiej stronie Słońca, rynki finansowe mogą się załamać. Na razie z niecierpliwością czekam z optymizmem, iż nowe dane z orbiterów Marsa złagodzą te obawy.