MIŁOŚĆ
Nie jest ślepa
Bystra i jak grań żywa
Ostra jest!
O gdyby w piaskowiec się
zmieniła
Już by nią nie była.
Trwa i płynie
Głazy obmywa szlifuje
Czule całuje.
Jakże by mogła zapomnieć
W sercu wiruje i kuje.
Czasami Tobie i mi
Tak słodko, radośnie zanuci
Pieśń nową.
I wnet niepokój wzbudzi, potarga
Słabość w proch obróci.
Jeśli wciąż pytasz
Kto Ona, gdzie Ją spotkać można?
Zamknij oczy....
Widzisz! Ona jest tuż, nas dokoła.
Taka mała!!
CZAS PĘDZIWIATR
Ucieka, pędzi w nieskończoność
Dziś go mam, jutro już nie.
Ktoś mi szepnie
Szybciej!
Dokąd ten pociąg gna?
I czy tam odkryję to; co i tak już mam?
Może usłyszę
Wolniej!
Dosyć ma dzień swojej biedy
To czego szukasz jest w twoim sercu.
Rety! Masz rację
Mój skrzydlaty Bracie, mój niebieski schwacie.
Jednak czy ten Gość
Tak po prostu tam trwa, skoro gna?
Pomóż Go uchwycić
I w serduszku utulić.
Bo widzisz; myśl ma kuleje, utyka
Przez palce ucieka.
Jak On, gdy na ustach się zatrzyma
Na różańcu złote nuty wygrywa.
Gdy koronką o Miłosierdziu Bożym
Dusze w czyśćcu pociesza.
Tam jest!
Zaraz jednak z miejsca wyrywa
Do lotu się wznosi.
Gdy dusza już śmiała w tym biegu trwa
Też gna, porwana miłością.
Ucieka od buntu, od mroku
Od zła.
Od niezwykłej nędzy, która imię ma....
Niemoc!
To rezygnacji noc, to depresji koc
Bo czas to miłość.
