Via Trocina

budzi koło południa

pracusia Bążura

gdakaniem dziarskim

ślepa Justiti kura

w markowej torebce

zwanej polityczka

przybory do makijażu

kryje kosmetyczka

czaskowskiej wody

łyk pociąga dla kurażu

zielone mu pomniki

z trocin wznoś murarzu!

przodownika pracy

przypięta mu łatka

droższa od mostów

przez Wisłę kładka

w kontenerze muzeum

w cieniu Stalina nauki

komiksami cię nasyci

pornograficznej sztuki

mrugając rzęsami

w pył roztrzaska afery

za setki tysięcy

mikroskopijne skwery

a gdy ze sfery relaksu

wyrwie cię potrzeba

zrządzeniem natury

trafisz do nieba

ustąpi paniczna mina

bo do kibla aurea

meandrem wiedzie

Via Trocina